Aktywność
Chęć do zabawy
Inteligencja
Łatwość szkolenia
Linienie
Kontakty z innymi psami
Kontakty z kotami
Kontakty z dziećmi
Trójkolorowy gończy fiński to pies praktycznie niespotykany poza swoją ojczyzną i Szwecją. Doskonale sprawdza się w użytkowaniu myśliwskim, równocześnie będąc łagodnym i czułym towarzyszem rodziny. Czym charakteryzuje się rasa? O tym przeczytasz w poniższym artykule.
Gończy fiński – charakterystyka
- Rozmiar: psy 55-61 cm, suki 52-58 cm w kłębie
- Waga: psy 25-28 kg, suki 25-28 kg
- Sierść: krótka
- Długość życia: 11-13 lat
Gończy fiński – wzorzec rasy
Gończy fiński według klasyfikacji FCI należy do grupy VI (psy gończe i rasy pokrewne), sekcji 1 (psy gończe). Prawidłowo wyhodowany powinien przedstawiać następujące cechy:
- Głowa: górna linia czaszki jest równoległa do grzbietu nosa; bruzda między oczami słabo widoczna;
- Stop: delikatnie, acz wyraźnie zaznaczony, zaakcentowany przez brwi,
- Nos: dobrze rozwinięty, czarny; nozdrza dosyć duże,
- Wargi: o dobrej pigmentacji, dobrze rozwinięte; kąciki ust ściśle przylegające,
- Kufa: lekko zwężająca się; dolna i góra linia prawie równoległe; szczęka jest mocna,
- Zęby: dobrze rozwinięte; mocny zgryz nożycowy,
- Oczy: średniej wielkości, lekko owalne, skierowane do przodu, brązowe; nie są wyłupiaste,
- Uszy: wiszące, płaskie, przednią krawędzią sięgają blisko głowy, tylna krawędź skierowana jest na zewnątrz; przy pociągnięciu do przodu sięgają ponad połowę kufy,
- Szyja: średniej długości, umięśniona, górna linia lekko wysklepiona,
- Kłąb: wyraźny,
- Grzbiet: średniej długości, prosty i muskularny,
- Lędźwie: dobrze związane z zadem, muskularne,
- Zad: dobrze rozwinięty, lekko skośny,
- Klatka piersiowa: długa i głęboka; żebra dobrze wysklepione,
- Ogon: nisko osadzony, sięgający stawu skokowego; mocny u nasady, zwężający się ku końcowi; w spoczynku zwisa blisko zadu, w ruchu może wznosić się, lecz nie powyżej górnej linii grzbietu,
- Kończyny przednie: mocne, dobrze ukątowane, patrząc od przodu proste i równoległe; łopatki raczej długie, ukośne i mocne; ramię i przedramię równej długości
- Kończyny tylne: mocne, dobrze ukątowane; udo długie i szerokie, o silnym umięśnieniu,
- Łapy: lekko owalne, skierowane do przodu; pazury mocne, najlepiej czarne,
- Umaszczenie: czarny płaszcz, intensywnie podpalany kolor na głowie, dolnych partiach ciała, ramionach i udach, białe znaczenia zwykle na głowie, szyi, przedpiersiu, dolnej części nóg i na końcu ogona.
Gończy fiński – charakter
Jest to rasa bardzo przywiązująca się do właściciela, energiczna i lubiąca zabawę, zarówno kiedyś, jak i dziś wykorzystywana do tropienia zająców i lisów. Gończy fiński to niezależny w pracy, ale jednocześnie bardzo lubiący kontakt z opiekunem pies, który zwykle łatwo się uczy i dobrze znosi samotność. Może wykazywać nieufność wobec obcych i odstraszać gdy wyczuje zagrożenie. Gdy podejmie trop, jest skłonny do ucieczek ze względu na dobrze rozwinięty instynkt myśliwski. Potrzebuje wielu ćwiczeń i ruchu – długich spacerów, zabaw w tropienie czy też polowań.
Gończy fiński zwykle dobrze toleruje obecność dzieci, jeśli te podchodzą do niego z szacunkiem. Może żyć z innymi psami, musi jednak być z nimi odpowiednio socjalizowany od najmłodszych lat. Zwykle nie akceptuje kotów w swoim otoczeniu.
Gończy fiński – długość życia
Średnia długość życia psów tej rasy to 11-13 lat, co jest dość powszechnym zakresem u czworonogów tej wielkości. Trzeba pamiętać, że pies będzie żył długo i w dobrym zdrowiu tylko jeśli zostaną mu zapewnione właściwe warunki bytowe – dobre żywienie, pielęgnacja, właściwa dawka ruchu oraz regularne wizyty u lekarza weterynarii w celu kontroli zdrowia oraz szczepienia.
Gończy fiński – zdrowie
Rasa należy do dość zdrowych, zdarza się jednak, że osobniki chorują na dysplazję biodrową i łokciową, infekcje uszu, dysplazję mieszkową czarnych włosów czy też atopowe zapalenie skóry. Gończe fińskie mogą być predysponowane do ataksji móżdżkowej, uwarunkowanej defektem genu SEL1L. Rozmnażane psy powinny być więc badane pod kątem jego występowania.
Gończy fiński – pielęgnacja
Pielęgnacja gończego fińskiego nie jest szczególnie skomplikowana. Wystarczy cotygodniowe szczotkowanie i regularna kontrola stanu uzębienia oraz długości pazurów.
Gończy fiński – żywienie
Ważnym aspektem posiadania psa jest dbanie o jego prawidłową dietę. Gończy fiński nie powinien jeść ani zbyt dużo, ani zbyt mało. Potrzebuje karmy wysokiej jakości, dobranej pod względem ilości oraz składników do jego indywidualnych potrzeb. Jeśli właściciel zdecyduje się na podawanie psu karmy typowo „sklepowej” powinien mieć na uwadze zapotrzebowanie energetyczne swojego psa. Samodzielnie przygotowywane posiłki i dieta BARF zawsze powinny być konsultowane z lekarzem weterynarii lub psim dietetykiem. Należy również uważać na ewentualne alergie pokarmowe, które coraz częściej dotykają psy wszelakich ras, również gończe.
Bardzo ważny dla psa jest także stały dostęp do pitnej wody, która powinna być wymieniana przez właściciela przynajmniej raz dziennie, tak, by zawsze byłą świeża i czysta.
Gończy fiński – szkolenie i wychowanie
Jest to rasa wymagająca odpowiedniego i dokładnego szkolenia, a także właściwej socjalizacji od pierwszych dni życia. Należy właściwie przygotować psa do różnych sytuacji z jakimi będzie miał styczność w dalszym życiu – warto więc poznawać go z ludźmi w każdym wieku i innymi psami, a także przyzwyczajać do ulicznych hałasów czy dźwięków obecnych w domu.
Gończe fińskie to dość inteligentne psy, które zwykle są posłuszne właścicielowi. Wyjątek stanowią sytuacje, gdy ich instynkt łowiecki bierze górę. W wychowaniu czworonoga liczy się przede wszystkim konsekwencja oraz cierpliwość. Najlepszą metodą szkolenia jest pozytywne wzmacnianie – nagradzanie zwierzęcia za pomocą smakołyków oraz pochwał w wypadku dobrego zachowania, przy jednoczesnym braku karania za złe. Warto dbać o życzliwą i zdrową relację z psem – stosowanie kar fizycznych i psychicznych powinno być całkowicie wykluczone.
Gończy fiński – szczeniaki i hodowla
Gończego fińskiego, tak jak wszystkie psy rasowe, należy nabywać jedynie w sprawdzonych hodowlach. Muszą być one zarejestrowane w ZKwP lub jego zagranicznym odpowiedniku w wypadku kupowania psa poza terenem Polski. Zwierzęta muszą być utrzymywane w odpowiednich warunkach, a także posiadać wszystkie niezbędne dokumenty i szczepienia. Przed zakupem, warto złożyć osobistą wizytę w hodowli i porozmawiać z jej właścicielem. W końcu zakup psa to ważna decyzja - należy być przy tym odpowiedzialnym i dobrze poinformowanym.
Gończy fiński – cena
Jako, że w Polsce gończe fińskie nie są spotykane, trudno określić ich cenę. Koszt zakupu młodego gończego za granicą to około 700 dolarów. Ostateczna kwota zależy od kilku czynników, takich jak pochodzenie, wiek czy płeć czworonoga. Zwykle hodowle rezerwują szczenięta na długo przed ich przyjściem na świat – warto więc śledzić ich strony internetowe i wyczekiwać informacji o planowanych miotach.
Gończy fiński – historia rasy i ciekawostki
Gończy fiński został wyhodowany z krzyżówki niemieckich, angielskich, szwajcarskich i skandynawskich psów gończych. Hodowlę rozpoczęto w XIX wieku, a pierwszy oficjalny wzorzec powstał w 1932 roku. Od początku rasy używano do polowań na lisy i zające.
Rasa cieszy się ogromną popularnością na terenie Finlandii i Szwecji, w innych miejscach jest natomiast prawie niespotykana.W 2003 roku do Polski została sprowadzona jedna suczka, nie miała ona jednak nigdy potomstwa.
Ciekawostki:
- W latach 2015-2016 w Finlandii popularniejszy od gończego fińskiego był tylko labrador,
- Inna nazwa rasy to Suomenajokoira.
Podsumowanie
Gończe fińskie to czułe i przyjazne zwierzęta, idealnie sprawdzające się zarówno w rodzinnych, jak i myśliwskich aspektach. Rasa jednak nie jest niestety spotykana poza Finlandią i Szwecją – zakup poza tymi państwami jest więc prawie niemożliwy.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl
